.

e-mail

e-mail

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Μαρτυρικές Πόλεις & Χωριά της Ελλάδος 1940 - 1945







Μαρτυρικές Πόλεις & Χωριά της Ελλάδος 1940 - 1945:


ΠΗΓΗ: http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php

“Ο Άνθρωπος που ξεγελάει τον Θάνατο.” Κείμενο για τον Λάζο από τον Γιώργο Καμπίτση.


Ένα καταπληκτικό κείμενο για τον αγαπημένο μας Λάζο, από την προσωπική ιστοσελίδα του Γιώργου Καμπίτση. 

Μπράβο Γιώργο!

“Ο Άνθρωπος που ξεγελάει τον Θάνατο.”

‘Κάθε χωριό κι ο τρελός του”λένε.Το δικό μου δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.Δεν είναι βεβαίως μόνο ένας,έχουμε 3-4,άλλα αυτός για τον οποίο θα γράψω παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα…
    Τον λένε Λάζο.Μάλλον τον φωνάζουνε Λάζο.Το πραγματικό του όνομα είναι Κώστας,κάτι που λίγοι γνωρίζουν.Ο Λάζος είναι ένας μεγάλος με παιδική αφέλεια.Όπως όλοι οι “τρελοί” ζεί στον δικό του κόσμο.Και είναι ευτυχισμένος.Δεν έχει κακία μέσα του.Συνήθως χαμογελάει.Όλοι τον αγαπάνε.Αυτοαποκαλείται παιδί της εκκλησίας,και είναι.Ξέρει όλα τα ονόματα όλων σχεδόν των κατοίκων και στις γιορτές παει στα σπίτια τους,τους εύχεται,κι αυτοί του δίνουν λεφτά.Είναι μέσα σε κάθε κηδεία και σε κάθε βάφτιση.Όταν τον ρωτάς αν είναι τρελός σου απαντάει”δεν είμαι τρελός,είμαι ευτυχής”Κι όταν τον ρωτάς τί είναι ευτυχής σου λέει”ούτε γυναίκα ούτε παιδιά…”Όσο “τρελός”ή “ευτυχής” κι αν είναι πάντως το έχει πιάσει το νόημα.”Ένα χωριό ολόκληρο δεν μπορεί να με ταϊσει;”αναρωτιέται.Και δεν έχει άδικο.Μπορεί.
   Ο Λάζος όμως είναι γεμάτος καρκίνο.Μέσα του είναι όλα σάπια.Το στομάχι του,η κοιλιά του,τα πνευμόνια του.Κι εκεί ακριβώς έγκειται η ιδιαιτερότητά του.Έχει καρκίνο εδώ και 30 χρόνια κι ίσως να λέω λίγα.Και ΔΕΝ πεθαίνει.Και δεν πεθαίνει γιατί δεν το ξέρει.Κι αν ξέρει πως έχει καρκίνους,γιατί είναι πολλοί κι όχι ένας, δεν γνωρίζει πως αυτοί σκοτώνουν.Δεν έχει άγχος γι’αυτό που του συμβαίνει.Για αυτό και τον φωνάζουν Λάζο.Είναι σαν να ανασταίνεται καθημερινά.Πρόκειται για ένα ζωντανό θαύμα που περπατάει ανάμεσά μας.Δεν ξέρω πόσοι από μας το χουν συνειδητοποιήσει.Εγώ πάντως έτσι το αντιλαμβάνομαι.Και κάθε φορά που τον βλέπω τον θαυμάζω.Τρομάζω μπροστά του.Μερικές φορές ανατριχιάζω ολόκληρος.Δεν συναναστρέφεσαι με ένα θαύμα κάθε μέρα.Εγώ όμως το κάνω.Εμείς το κάνουμε.Κι ο “τρελός” αυτός κάνει κάτι που ποτέ εμείς οι “λογικοί”δεν θα καταφέρουμε ποτέ.Ξεγελάει τον θάνατο.Καθημερινά.Και δεν το ξέρει…