Πρωί της Πέμπτης 22 του Δεκέμβρη του 2016, έπινα καφέ με κανά - δυο φίλους όπως συνήθως σε καφενείο εδώ στο Δοξάτο. Κάποια στιγμή, η κουβέντα πήγε και στον Τάσο. Ο λόγος ; Πριν από μερικές μέρες είχε φέρει μια καρτέλα με αυγά στο ίδιο μαγαζί. Πήγε την καρτέλα μέσα, και μετά από λίγο μας έφερε ένα αυγό, το οποίο είχε ακόμη αίματα επάνω.. Άρχισε να μας εξηγεί με ενθουσιασμό, όπως πάντα άλλωστε, τον λόγο για τον οποίο είχε αίματα το αυγό, αλλά και γενικότερα για την προσπάθεια που έκανε ώστε να παράγουν οι κότες του αυγά που θα είναι πραγματικά ελευθέρας βοσκής, ανώτερης ποιότητας και που τα αποτελέσματα ήταν πλέον εμφανή..
Και εκείνο το πρωινό της Πέμπτης τον θυμηθήκαμε τον Τάσο, μας είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η ανάλυσή του για τα αυγά και είχαμε μέρες να τον δούμε..
Μετά από λίγο πήγα στο σούπερ μάρκετ για λίγα ψώνια.. Εκεί μου κάνουν την ερώτηση: "Έμαθες τίποτε για τον Τάσο;" Και μου είπαν πως ακούστηκε πως πέθανε από καρδιακή συγκοπή, κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Χαμογέλασα, σίγουρα θα έγινε κάποια παρανόηση είπα αμέσως. Το χωριό μας είναι ακόμη σχετικά μεγάλο, και γίνονται τέτοιες παρεξηγήσεις κάποιες φορές, κυκλοφορεί δηλαδή ότι πέθανε ο "τάδε", αλλά τελικά δεν ήταν ο "τάδε" αλλά κάποιος άλλος που ταίριαζε όμως το όνομα του ή κάποια χαρακτηριστικά του με τον "τάδε".. Να είμαι ειλικρινής, στα λίγα λεπτά μέχρι να τελειώσω με τα ψώνια, το είχα ξεχάσει ήδη, (το θεώρησα αδιανόητο εντελώς να "έφυγε" με τέτοιο τρόπο ο Τάσος ), απορροφημένος με άλλες σκέψεις δικές μου.. Βγαίνοντας από το κατάστημα, με τις σακούλες στα χέρια, ήρθε το σοκ: Μου φωνάζει κάποιος, μερικά μέτρα πίσω από μένα: "Τελικά αλήθεια είναι!" Γύρισα και τον κοίταξα. Δεν κατάλαβα. "Τι πράγμα;" - " Για τον Τάσο, αλήθεια είναι τον βρήκαν νεκρό στο χωράφι του." Πάγωσα. Συνέχισα να περπατάω. Τα δάκρυα άρχισαν να κυλάνε. Δεν ήθελα να μάθω λεπτομέρειες. Πήγα σπίτι. Από κει και πέρα, το νέο διαδόθηκε αστραπιαία, κυρίως μέσω facebook... Ήταν αλήθεια, δεν υπήρχε περίπτωση να είναι ψέμα, ένα τόσο λυτρωτικό ψέμα..
Αυτές τις μέρες είναι πραγματικά συγκινητικό το γεγονός των τόσων πολλών αναφορών στον άνθρωπο Τάσο, στην σταδιοδρομία του, στον αγώνα του για ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας επί δεκαετίες, στα χτυπήματα της μοίρας που δέχθηκε, αλλά και στην απίστευτη δύναμη που έκρυβε μέσα του ..
Στη μνήμη του, απευθυνόμενος κυρίως στους δικούς του ανθρώπους, αλλά και σε όσους τον αγάπησαν και τον εκτιμούσαν, που φάνηκε πως ήταν πάρα πολλοί τελικά και από όλη την Ελλάδα, καταθέτω εδώ μια προσωπική μου μαρτυρία :
Με τον Τάσο, την περίοδο που αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική ως υποψήφιος ευρωβουλευτής με το "Ποτάμι", μιλούσαμε πολύ, χωρίς να είμαστε αυτό που λέμε "κολλητοί". Και μιλούσαμε κυρίως για δύο θέματα: Για πολιτική και για το Δοξάτο... Το θεωρώ μεγάλη τιμή μου που έμπαινε στον κόπο και μου ανέλυε τις σκέψεις του, τις προτάσεις του, τα οράματά του ..
Είχα αρχίσει να αισθάνομαι άσχημα τις πρώτες μέρες, αλλά θεώρησα πως θα ήταν καλύτερο να του πω την αλήθεια, όσο το δυνατόν πιο σύντομα: Δεν πρόκειται να τον ψήφιζα, είχα επιλέξει άλλο κόμμα από το δικό του. Του το είπα λίγες μέρες αργότερα. Το ίδιο και το 2015. Και πάλι του το είχα πει. "Δεν θα σε ψηφίσω Τάσο".
Η "απάντηση" αυτού του σπουδαίου άντρα ήταν, όχι μόνο να συνεχίζει να μου μιλάει και να φέρεται όπως και πριν (ίσως και με περισσότερη θέρμη..) αλλά και να μου προτείνει, όταν θα πήγαιναν καλά τα πράγματα με το όνειρό του, με τη ΦΑΡΜΑ ΔΟΞΑΤΟΥ, και θα χρειαζόταν κάποια άτομα, να πάω να εργαστώ εκεί, ξέροντας πως είμαι άνεργος..
Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο, αλλά και περήφανος που ήταν από το Δοξάτο,
Και αν η απώλειά του είναι αβάσταχτη για τους δικούς του, που όμως θα έχουν πάντα την "προίκα" της περηφάνιας για τον άνθρωπό τους, είναι πολύ μεγάλη και για τον τόπο μας..
Φτωχύναμε ..
Αιωνία η μνήμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου